Η συλλογή-μαμούθ αντικών ραδιοφωνικών συσκευών του Ηρακλειώτη Γιώργου Μητσοτάκη

 Πως νιώθει μια δημοσιογράφος, με πάνω από 20 χρόνια ενασχόλησης με το χώρο του ραδιοφώνου, σε ένα χώρο όπου υπάρχουν 1.000 συλλεκτικές ραδιοφωνικές συσκευές; Μα απλά σα να βρίσκεται στον... παράδεισο.

Γιατί κάπως έτσι ένιωσα πατώντας τα πόδια μου στο κτίριο όπου στεγάζει τις μοναδικές συλλογές του (ραδιόφωνα, αυτοκίνητα, τηλεοράσεις, τηλέφωνα, μοτοσυκλέτες, κ.α) ο Ηρακλειώτης Γιώργος Μητσοτάκης.

Ιδιοκτήτης και ο ίδιος του ραδιοφωνικού σταθμού Best Radio 94,7 δεν κρύβει την αγάπη του για τα ραδιόφωνα, και πώς άλλωστε να την κρύψει; κρύβονται 1.000 ραδιόφωνα, γραμμόφωνα και μαγνητόφωνα;

Το τι είδαμε στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο, που διατηρεί στην περιοχή των Βουτών τον οποίο φιλοδοξεί στο μέλλον να μετατρέψει σε μουσείο, δεν περιγράφεται.

 Παλιές ραδιοφωνικές συσκευές γνωστών κατασκευαστών, όπως η Philips και  η General Electric, δίπλα σε συσκευές εταιρειών όπως η Ferguson Radio Corporation,  η Cossor, η Bush Radio, η His Master’ s Voice, η Kolster-Brandes LTD, η Pye LTD, η Sobell, η Ferranti, η Hacker Radio LTD, η Marconi CO , η Roberts Radio Co LTD και τόσες άλλες.

Όπως μας εξηγεί ο κ Μητσοτάκης η παλιότερη συσκευή, που διαθέτει στη συλλογή του, χρονολογείται από το 1925 ενώ ανάμεσα στις εκατοντάδες ραδιοφωνικές συσκευές η Philips έχει την πρωτοκαθεδρία με τουλάχιστον 150 κομμάτια.

Η ενασχόληση του κ Μητσοτάκη με τη συλλογή ραδιοφώνων ξεκίνησε το 1980. Πήγαινε στο Λονδίνο  και όπου οργανώνονταν παζάρι έδινε το παρόν. 

Ξυπνούσε έξι το πρωί, τα Σαββατοκύριακα, για να προλάβει να βρει τα κομμάτια που ήθελε  για τη συλλογή του και όπως, εκ του αποτελέσματος φαίνεται, τα κατάφερε και δημιούργησε μια αξιοζήλευτη, μουσειακή συλλογή.

Μάλιστα για τις περισσότερες συσκευές, που απέκτησε με αυτό τον τρόπο, η μέση τιμή που πλήρωσε, δεν ξεπερνούσε τις 10-30 αγγλικές λίρες. Ήταν όπως όλα δείχνουν  αντικείμενα που ανήκαν σε ηλικιωμένους τα οποία οι κληρονόμοι τους είτε δεν ήξεραν την αξία τους είτε δεν ήθελαν να τα κρατήσουν στο σπίτι τους και γι αυτό τα πουλούσαν όσο όσο.

Στην Ελλάδα ωστόσο ισχύει το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή όσοι κληρονομούν από γονείς και παππούδες τέτοιες συσκευές όχι μόνο δεν τις πουλούν αλλά τις κρατούν ως κόρη οφθαλμού ενθύμιο, κι έτσι δύσκολα μπορεί κανείς να βρει και να αγοράσει από ιδιώτες ή παλιατζίδικα αξιόλογα ραδιόφωνα συλλεκτικής αξίας.

Σε ότι αφορά τώρα στη συλλογή του κ Μητσοτάκη να πούμε πως περιλαμβάνει ξύλινες, από βακελίτη και από πλαστικό συσκευές. 

Οι ξύλινες ραδιοφωνικές συσκευές κυριάρχησαν πριν από τη δεκαετία του '50. Μετά ήλθαν στο προσκήνιο αυτές που κατασκευάζονταν από βακελίτη, χωρίς να σταματήσει η παραγωγή ξύλινων. Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '60 έκαναν την εμφάνιση τους και τα ραδιόφωνα από πλαστικό, που ήταν πιο ανθεκτικό υλικό από το βακελίτη. 

Ανάμεσα στις συσκευές βλέπει κανείς και κάποιες τεραστίων διαστάσεων, που μοιάζουν περισσότερο με έπιπλα παρά με ραδιόφωνα. 

Αυτές μας επισημαίνει ο συλλέκτης, ήταν της μόδας τη δεκαετία του '60 και ουσιαστικά συνδύαζαν  ραδιόφωνο και γραμμόφωνο μαζί. Μάλιστα μια εξ αυτών διαθέτει και equalizer 4 μπαντών, πράγμα ιδιαίτερα πρωτοπόρο για εκείνη την εποχή.

Το πιο εκπληκτικό όλων όμως είναι πως ο κ Μητσοτάκης φροντίζει τόσο καλά τη συλλογή του ώστε τα περισσότερα από τα ραδιόφωνα του μπορούν να λειτουργήσουν κανονικά με μια μικρή συντήρηση. 

Γι αυτό και εκτός από τις συσκευές αναζητά και προμηθεύεται διαρκώς και τις απαραίτητες λυχνίες, που χρειάζονται αυτές οι «κούκλες». Τουλάχιστον 2000 λυχνίες είναι στην κατοχή του ώστε να αντικαταστήσουν φθαρμένες και πεπαλαιωμένες των ραδιοφώνων της συλλογής .

Εμείς πάντως θαυμάσαμε ένα προς ένα όλα αυτά τα ραδιόφωνα, κλείσαμε τα μάτια και νοερά ακούσαμε τις μελωδίες τους , είδαμε νέους και νέες να στροβιλίζονται στους ρυθμούς της μουσικής τους, ακούσαμε να μεταδίδουν γεγονότα του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και ευχηθήκαμε κάποτε τα σχέδια του κ Μητσοτάκη για ένα μουσείο να ευοδωθούν για να χαρείτε κι εσείς από κοντά αυτή την υπέροχη συλλογή.

Ελένη Βασιλάκη